In mijn tienertijd ontwikkelde ik migraine. Eerst kwam de aura; schitteringen, flikkeringen, wat ongeveer een half uur duurde en in het verloop kwam de intense hoofdpijn, soms gepaard met misselijkheid. Het varieerde van eens per maand tot drie keer per week. Van medicatie kreeg ik vaak bijwerkingen en bepaalde triggers vermijden was ook een zoektocht. Ik kreeg te horen ‘je moet er mee leren leven’ en ‘we kunnen kijken naar andere medicatie’. Resultaat was een dag ziek melden, schuldgevoel daarover en malen wat ik nou verkeerd had gedaan dat het zich ontwikkelde. De tweede dag voelde ik mij nog suf, maar dwong mezelf er toe om wel weer te kunnen werken. En dat deed ik dan ook.
Of een ander voorbeeld wat regelmatig voorkwam is dat ik een leuke spontane afspraak had gepland met mijn partner of met vriendinnen en dat ik op die dag migraine kreeg, waardoor het niet door kon gaan.
Ik stelde mensen teleur, omdat er op mij werd gerekend en ze mij graag wilden zien. Op dat soort momenten heb ik mij heel verdrietig en alleen gevoeld op mijn donkere kamer.
Gelukkig vond ik een oplossing! Er bleken toch manieren te bestaan om anders met migraine met aura om te gaan en ik kreeg ze in de vingers. Zo goed, dat ik er nu andere lijders aan migraine met aura mee help.
Ik geniet volop van mijn leven. Ik hoef niemand meer teleur te stellen, omdat ik migraine heb. Afspraken zijn geen probleem meer. En als ik iets spontaan wil ondernemen, kan ik dat gewoon doen!
Ik ben niet meer bang voor de volgende aanval. Mijn hele leven bestond uit rekening houden en alles vermijden om maar geen migraine te krijgen. Belangrijke gebeurtenissen hoef ik niet meer te missen.
Ik geef me nu regelmatig op voor een wedstrijd via mijn zwemvereniging, wat ik eerder niet aan durfde. Op mijn werk kan ik goed functioneren, zonder de gedachte ‘als ik maar geen migraine krijg’. Deze gedachte kwam altijd veel voor in mijn leven. En dat heb ik nu los mogen laten.